بررسی فراوانی برخی عوامل همراه با نارسایی سرویکس در زنان باردار

چکیده مقدمه: نارسایی دهانه رحم، اتساع تدریجی و بدون درد در این عضو است که با ایجاد سقط تکراری یا زایمان زودرس موجب از دست رفتن حاملگی می‌شود. 25-20% از علل زایمان زودرس مربوط به این نوع نارسایی است. این عارضه علاوه بر تحمیل عوارض جسمی و روانی بر مادر، پیامد طولانی مدت و صرف هزینه بسیار در نوزادان را بدنبال دارد. از این رو تشخیص بموقع نارسایی دهانه رحم و توجه به شناسایی عوامل همراه آن حائز اهمیت است. هدف: تعیین فراوانی تعدادی از عوامل همراه با نارسایی دهانه رحم. مواد و روش‌ها: این مطالعه به شیوه مقطعی- توصیفی از مهر 1383 تا مرداد 1384 بر 90 بیمار باردار بین هفته‌های 12تا 20 حاملگی انجام شد که براساس شرح‌حال، معاینه بالینی و سونوگرافی واژینال، دهانه رحم آنها نارسا بود و یا با تشخیص نارسایی دهانه رحم سرکلاژ (cerclage)شده بودند. اطلاعات مورد نیاز براساس تنظیم پرسشنامه‌ای گردآوری و سپس تجزیه و تحلیل شد. نتایج: فراوانی در مادران نولی پار(3/43%) بیش از مادران نخست‌زا وچندزا بود. میانگین طول دهانه رحم mm9/27 برآورد شد. از عوامل همراه، بیشترین فراوانی مربوط به سقط (70%) و پس از آن اتساع و کورتاژ (4/48%) بود. 5/45% بیماران همراهی هر دو عامل سقط و کورتاژ را داشتند. فراوانی چندقلویی 5/7% ، کرایو 7/6% ، پارگی دهانه رحم 6/5% و کونیزاسیون2/2% بود. هیچیک ازبیماران سابقه کوتریزاسیون نداشتند. نتیجه‌گیری: هر چند که برای بررسی بیشتر در مورد عوامل همراه نارسایی دهانه رحم انجام یک مطالعه تحلیلی (مقایسه‌ای) توصیه می‌شود ولی از نتایج این مطالعه برمی‌آید که باید تا حد امکان از عوامل ایاتروژن بخصوص اتساع و کورتاژ غیرضروری پرهیز و با ارتقای مهارت‌ها در این زمینه و نیز با استفاده بیشتر از گشادکننده‌های هیدروفیل یا دارویی مثل پروستاگلندین‌ها در دهانه رحم می‌توان در آینده از تعداد موارد نارسائی دهانه رحم کاست.